ประสบการณ์การแข่งขันฮอกกี้
จามจุรีเกมส์
วันที่ 15 – 22 มกราคม 2554
ตำแหน่งการเล่น : แบ็คซ้าย
การแข่งฮอกกี้นั้น
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้จัดขึ้นที่สนามฮอกกี้ของการกีฬาแห่งประเทศไทย
ค่อนข้างไกลจากบริเวณที่แข่งขันกีฬาส่วนใหญ่ ทำให้ไม่ค่อยมีกองเชียร์ จะมีก็แต่นักฮอกกี้ด้วยกันเอง
บรรยากาศจึงค่อนข้างเหงาพอสมควร
พวกเราเริ่มเก็บตัวที่หอพักของการกีฬาแห่งประเทศไทย
ตั้งแต่วันที่ 11 มกราคม เพื่อเตรียมตัวแข่ง
ถึงแม้ว่าสถานที่พักไม่ดีเท่ากับมหาวิทยาลัยอื่น แต่มีข้อดีคือ อยู่ติดกับสนามแข่ง
ตอนเช้าและเย็นสามารถลงมาซ้อมได้ นอกจากนั้นยังสามารถดูการแข่งขันบนตึกได้
ซึ่งจะได้มุมที่ชัดเจนกว่าข้างสนามอีก
พวกเรานักฮอกกี้ทีมหญิงของจุฬาฯมีแข่งวันแรกคือวันที่
17 มกราคม ซึ่งตื่นเต้นมาก แต่นัดแรกเจอกับมหาวิทยาลัยขอนแก่น
ที่มีผู้เล่นไม่ครบทีม เพราะมีแค่ 9 คนเท่านั้น
แต่ทีมเขาก็สามารถเอาชนะมาได้ในนัดแรก
ทำให้เราคิดว่าเขาไม่ได้เล่นไม่เป็นซะทีเดียว
ความได้เปรียบตกอยู่ที่ฝั่งเราค่อนข้างมาก นัดแรกแม้จะมีความตื่นเต้น
แต่เราก็เล่นได้ดี โดยยิงประตูได้ตั้งแต่นาทีแรกของการแข่งขัน
ผู้เล่นในตำแหน่งหลังของเรามีการสับสนนิดหน่อยในการประกบตัว แต่ดีที่มหาวิทยาลัยขอนแก่นไม่สามารถทำเกมบุกขึ้นมาได้
จบครึ่งแรกพวกเรานำอยู่ 5-0 โค้ชติวเข้มกองหลัง
และบอกให้ถ่ายบอลเยอะๆ
พอครึ่งหลังพวกเราลงไปเล่นโดยเน้นที่การครองบอลมากกว่าจะยิงประตู แต่ก็ได้เพิ่มมา 3
ประตู จบเกมส์จุฬาฯชนะไป 8-0 หลังจบเกมพวกเราเดินไปจับไม้จับมือกับทีมขอนแก่น
ทำความเคารพกรรมการ จากนั้นก็ดีใจกับชัยชนะนัดแรกกันยกใหญ่
พวกเราได้พักหนึ่งวันหลังการแข่ง
แต่ก็ไม่มีอะไรทำมาก อยากจะไปเชียร์กีฬาอื่นก็ไกลเกินไป จึงได้แต่นอนพัก
แล้วออกไปหาอาหารอร่อยๆทานกัน บริเวณนั้นมีร้านอาหารอร่อยหลายร้าน
โดยเฉพาะข้าวมันไก่ พวกเราถึงกับต้องกินทุกเช้าเกือบ 10 วันติดกัน
ส่วนตอนเย็นก็จะมีเมี่ยงปลาเผา ส้มตำรสเด็ด ไอสครีม
และอื่นอีกมากมายจนเลือกทานไม่หมดจริงๆ แต่เราก็มีอาหารเย็นกินฟรีอยู่แล้ว
รสชาติพอใช้ได้ แต่มักมีอาหารแปลกๆที่ทานกันไม่ค่อยจะได้ ส่วนห้องพักนั้น
นอนห้องละ 4 คน เตียงหนานุ่ม นอนสบายมาก
นัดที่สอง แข่งวันที่ 19 มกราคม
แดดกำลังร้อนได้ที่ ทีมจุฬาฯลงสนามด้วยชุดสีขาว กระโปรงดำ เจอกับ
ทีมมหาวิทยาลัยศรีปทุม ซึ่งไม่ค่อยเก่งมากแต่ผู้เล่นมี 11
ตัวครบ เกมนี้ทีมเราก็เน้นจ่ายบอลไปมาแล้วค่อยๆบุกขึ้นไป เกมจึงไม่ได้สูสีเลย
เพราะเราเป็นฝ่ายรุกเสียส่วนใหญ่
และมีแรงเชียร์จากทีมชายที่มานั่งเชียร์ติดขอบสนาม
นอกจากจะเชียร์แล้วยังแซวจนอดขำไม่ได้ ในเกมนี้เราก็ได้สกอร์มาตามรูปเกมคือ
จุฬาฯชนะ 7-0 แม้จะยิงไม่มากเท่านัดที่แล้ว
แต่เราก็เข้ารอบเป็นที่1 ของกลุ่ม
รอตัดเชือกรอบรองชนะเลิศกับผู้ชนะระหว่างมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และสถาบันพละศึกษา
สองทีมนี้เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวสำหรับเรา ทีมเกษตรศาสตร์นั้น
มีสนามฮอกกี้ในมหาวิทยาลัยและฝึกซ้อมทุกวัน ยังมีผู้เล่นหลายคนที่เคยเล่นให้ทีมชาติ
ทั้งชุดใหญ่และชุดเยาวชน ส่วนทีมสถาบันพละศึกษานั้น
เรียกได้ว่ารวมผู้เล่นมาจากสถาบันพละศึกษาทั่วประเทศ
ซึ่งผู้เล่นแต่ละตำแหน่งผ่านการคัดตัวมาแล้ว หลายคนติดทีมชาติชุดเอเชี่ยนเกมส์
เรียกได้ว่ารวมดาวดัง และชุดทีมชาติเกินครึ่งทีม
ตามคาดเมื่อสถาบันพละศึกษาถล่มทีมเกษตรศาสตร์ไปถึง
4-0 ทำให้เราหนาวๆร้อนๆไม่น้อย
และรอบรองชนะเลิศเราได้เจอกับทีมเกษตรศาสตร์ที่เป็นที่2ของอีกกลุ่มแน่นอนแล้ว
วันแข่งขันเราตื่นเต้นมาก เพราะมันเป็นเกมที่ชี้ชะตาว่า
พวกเราจะได้เข้าชิงชนะเลิศอย่างที่ตั้งเป้ากันไว้หรือไม่ วันแข่งแดดร้อนมาก จุฬาฯมาในชุดสีชมพูลายขาว
กะโปรงสีกรม ถุงเท้าสีกรม เจอกับทีมเกษตรศาสตร์ในชุดสีแดงสด เมื่อเกมเริ่มขึ้น
มันไม่ง่ายเลยสำหรับฝั่งจุฬาฯ เพราะเราโดนบุกอย่างหนัก แต่เราก็ช่วยกับอย่างเต็มที่
มีโอกาสบุกสวนกลับไปเป็นระยะๆ จนกระทั่ง จุฬาฯได้สโตก (เหมือนการได้จุดโทษในฟุตบอล)
และยิงเข้าไป จบครึ่งแรกเรานำ 1-0 เป็นเกมที่บีบหัวใจมากเพราะเมื่อลงไปเล่นครึ่งหลังเกษตรพยายามทวงประตูคืนด้วยการบุกหนัก
และเราขึ้นเกมไม่ได้เลย เกษตรยิงเฉียดประตูไปหลายต่อหลายครั้ง
พวกเราหันไปมองนาฬิกาทุกๆนาที ดูเหมือนเวลาผ่านไปช้ามาก ในที่สุดก็หมดเวลา
จุฬาฯชนะได้เข้าไปชิงชนะเลิศกับสถาบันพละที่ชนะมาเหมือนกัน
ท่ามกลางการใจหายใจคว่ำของโค้ช รุ่นพี่ ผู้ช่วยโค้ช กองเชียร์ และพวกเราเอง
นัดชิงชนะเลิศเป็นเกมที่กดดันมาก
พวกเราอยากได้เหรียญทองและจะทำให้ดีที่สุด ทีมจุฬาฯตกเป็นรองในเรื่องของตัวผู้เล่น
ความฟิต และประสบการณ์ แต่ทุกคนก็พยายามเล่นอย่างเต็มที่ เราเสียประตูแรกเร็วมาก
เพียงแค่ 5 นาทีแรกเท่านั้น จากนั้นเราก็เน้นรับอย่างเดียว เกมรุกของเราดูเงียบลง
แต่ก็มีโอกาสได้ยิงนานๆครั้ง จบเกมเราโดนนำอยู่ 1-0 เป็นเกมที่หนักและเครียด
ครึ่งหลังสถาบันพละบุกมากขึ้น เพราะเราทำเกมไม่ได้เลย และเราก็เสียสโตก
แต่เขายิงไม่เข้า ทำให้เราใจชื้นขึ้นมา แต่ก็เพียงไม่นานเมื่อเราเสียประตูที่ 2 และ 3 แม้ว่าแน่นอนอยู่แล้วว่าโอกาสชนะมีน้อย
แต่เราก็พยายามอย่างหนักที่จะทำประตูคืนมาสักประตู พวกเราสู้อย่างเต็มที่
เหนื่อยแทบขาดใจ ในที่สุดก็หมดเวลาและทีมจุฬาฯแพ้ไปอย่างน่าเสียดาย ถึงแม้ว่าจะแพ้
แต่พวกเราก็ยอมรับในความจริงที่ว่า ทีมเขาเก่งกว่าเรา และเรายังต้องฝึกซ้อมอีกมาก
แม้จะเสียน้ำตาแต่พวกเราให้สัญญาว่า ปีหน้าเราจะทำให้ดีกว่านี้ ถ้าคิดในแง่ดี
ถือว่าเรามาไกลมาก เพราะทีมฮอกกี้จุฬา ไม่มีสนามซ้อมของตัวเอง
ส่วนใหญ่เราใช้พื้นที่อันน้อยนิดของสนามเทนนิส คณะวิทยาศาสตร์การกีฬาซ้อม
ซึ่งต่างจากพื้นหญ้าที่ใช้แข่งอย่างมาก
และถึงแม้ว่าเราจะขาดการสนับสนุนที่ดีจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
แต่เราก็มีรุ่นพี่ที่ดี มีโค้ชที่ยอดเยี่ยม มีความสามัคคีในทีม เป็นแรงผลักดันให้เรามาถึงจุดๆนี้ได้
อย่างน้อยทีมชายและทีมหญิงแม้ไม่ได้เหรียญทองแต่ก็ทำเหรียญเงิน
และเหรียญทองแดงได้ให้จุฬาฯได้ การแข่งขันครั้งนี้ทำให้เรารู้ถึงคำว่า
เจ้าภาพที่ดี การมีน้ำใจนักกีฬา การควบคุมอารมณ์ ความสามัคคีในทีม สำหรับประสบการณ์ดีๆเช่นนี้ก็จะเก็บเอาไว้ในความทรงจำไปอีกนานแสนนาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น